De put derút, de dyk is leech,
de seisentritich hat gjin sin,
gjinien rint noch de twaenfjirtich,
ien drokke dei, in goed ferrin,
oars wurdt de stap oermjittich.

It fruit derút, de kisten leech?
Nei seisentritich hie it sin
om troch de apelskyl te biten;
oan alle rinners, net te min,
koe Poiesz syn apels slite.

Oermjittich hat de foarrie west,
mar wie de dyk op snein wol leech?
Wol mear as twaenfjirtich krigen
in hol gefoel, it wie net dreech
te stean wer yn de rige.