Ald it nije jier yn

It is der net fan kommen,
’t fjoerwurk fan de Aldjiersnacht
hie neat ferlike mei de jierren
doe’t er folle jonger wie,
klapwjukjend seach er dat fan fierren.

Noch ien kear soks belibje,
hie syn winsk west foar de nacht
dat hy oant yn de geast ferklomme
en it lichem ek gjin rie
wist om wer by de tiid te kommen.

No stiet er foar de lêste
kear by ’t ljocht fan ’t âlde jier,
dat spegeljend noch hat te sizzen
wat him hjoed te wachtsjen stiet:
do komst no ienkear ek te lizzen.