It lânskip wie in paradys,
by ’t wetter wei nei hegerop
as rûn men oer in himelpaad
al harkjend nei de fûgelrop
sa nei ús Leave Hear
en boppedat, de beammen joegen skaad.

Der wie gjin ingel mei in swurd,
mar ’t libben snie der djipgeand yn
mei foar de boer acht kij en bou
en njoggen biggen by it swyn,
dus nea wie ’t lânwurk klear,
o ja, de wite wask wie foar de frou.

De simmerdagen binne lang,
dan wurdt de holle wolris swier
en jout de pipe him ek del;
in wite ingel ropt fan fier:
‘De nuddel docht my sear,
sis leave, wannear hâldt dit stopjen op?’

* Wouter van Troostwijk (1782-1810)
wie ien fan de belangrykste skilders
fan de Romantyk, hoewol’t er jong
stoarn is.

** Wybrand Hendriks (1744-1831)
skildere lânskippen en sjenrestikken.