Hy wenne yn it gea fan dún en see
mei sicht safier’t de eagen rikke
en it lûd dat ivich slacht de mjitte.

It weagjend nôtfjild lei op ’t selde stee,
dat woe him yn it lânskip skikke,
mar liet wol syn gloed oan beide witte.

De folle ieren rikten nei it swurk,
dêr’t by de wolken lâns de strielen
skampten, ljocht dat skeat it fjild temjitte.

Hy seach it hege lânskip ek as wurk,
hoewol’t syn stappen dêr net stiene,
nea syn each op noardske bergen botste.

De steapel stammen lei yn deadske rêst,
wylst wetterkolken wille hiene
by it wylde boartsjen mei de rotsen.

Deselde sinne die opnij syn bêst
om rynsk de strielen út te dielen,
wylst de wolken namen him de mjitte.

* Jacob van Ruisdael (1629-1683)
wie in tige produktyf skilder:
hy makke achthûndert skilderijen,
dêr’t 160 fan it noardske lânskip
as ûnderwerp hiene.