Twa fûgels

fan Johannes Verdonck*
fan Nicolaas van der Waay**

Mei beide wangen yn it ljocht,
rôze fan it leave libben,
los it hier mei triedden goud,
it himelsk blau dêrûnder,
stiet sy klear, it is as fljocht
de fûgel yn har út ’e kou,
in flecht dêr’t sy nei stribbe
hat, no al de sânde kear,
noch hoopjend op in wûnder,
sy hat al fêst ien fear.

Oer noas en wangen skampt it ljocht,
dêr’t sy altyd om siket,
om’t sy al safolle mist,
mar ek om by te lêzen,
dan is ’t krekt as dat sy fljocht
en libbenslang in fûgel is,
in wûnder dat ferriket
har bestean, sy hoecht net mear
as efkes frij te wêzen
fan wat sy doe ferlear.

* Johannes Verdonck (1597-1662)
Skilderij ‘Portret fan in famke yn it blau’

** Nicolaas van der Waay (1855-1936)
Skilderij ‘Amsterdamsk weesfamke’