Tusken leed en hillichheid

fan Mikhail Nesterov*

Syn antlit tsjûget noch fan lijen
nei ’t mystearje fan syn dea,
dy’t nimmen op ’e hichte brocht,
hy doarmet noch troch stêd en gea.

Hy soe de tsarekroan wol krije
om’t syn broer Fyodor stoar,
mar doe’t er njoggen wie, besocht
de dea ek him en song it koar:

Do tsarevich, noch mar in jonge,
Dmitry, gean do no op reis,
foar ivich skynt foar dy it ljocht,
jou ús in glim foar ûnderweis.

It Russysk folk bliuwt foar dy sjongen
ûnderweis yn syn bestean,
want do wurdst hillich, dyn goed rjocht
om tusken God en folk te gean.

Dyn wêzen is noch in mystearje
tusken leed en hillichheid,
as gids foar ’t folk bisto it ljocht,
dat strielet oant yn ivichheid.

* Mikhail Nesterov (1862-1942)
Skilderij ‘De fermoarde tsarevich Dmitry’