Sa tegearre

fan Henri Rousseau*

Se rûn de stêden út en yn
en poende har de fingers lam,
mar selden bleau in stedsjer stean,
de doarpen rûn se yn en út,
wat rapper, har fertsjinne lean
kaam del as wurdslach op ’e snút
fan ’t frommis fan de sljochte stam…
sa bedarre se yn de woestyn.

Dêr joech se har úteinlik del
nêst ynstrumint en wetterkrûk
en ûnder ’t folle moanneljocht;
de dreamen sloepen yn en út,
de fingers poenden doe mei nocht,
wylst oer har striek in liuwesnút,
dy’t rûkte oan de holledoek…
sa tegearre wiene sy in stel.

* Henri Rousseau (1844-1910)
Skilderij ‘De sliepende sigeunerinne’