Rie en triennen

fan Adriaan Wulffaert*

It feest hat west, de nacht komt oan,
it miel wie bêst, de drank joech fleur,
gjin wanlûd hat hjoed klonken,
wol it liet, soms falsk fan toan
troch Roel, hy wie stomdronken.

It is de heechste tiid om fuort
te gean, de nacht jout amper kleur,
mar mem jout oan har dochter
mear as rie, in koer fol guod,
har skoansoan harket nochter…

… fernimt wol ’t lôgjen fan it fjoer,
dat útbrekt middenyn de nacht,
hy moat noch efkes wachtsje…
triennen fan har lytse broer
ferkoartsje noch it nachtsje.

* Adriaan Wulffaert (1804-1873)
Skilderij ‘Ofskie fan it breidspear’