Hjir stean ik dan, Job Janssoan Cuyter,
ryk as Job yn ’t bibelboek,
mar net sa earm troch ramp nei ramp,
as keapman bin ik wol sa tûk
en hear ik ta ’t foarname kamp.

O ja, ik ha in frou en berntsjes,
moai mei my op it portret,
woe ‘k ha, want sa bin ik te sjen
as man en heit, no sa, oars net,
want wa’t him weismyt, giet ferlern.

No ja, ferlieze kin elk minske,
trije berntsjes op ‘e wolk
as kearûbyntsjes by de Hear,
want yn de himel komt ús folk
fan frommen mei de hannen gear.

Myn stokje wiist nei ’t romme wetter,
dêr’t myn skip foar anker leit,
in seintsje en dêr hast se al,
hjoed meie frou en bern mei heit
te farren, foar in oerke lol.

* Nicolaes Maes (1634-1693) skildere
‘Portret fan de famylje Job Jansz. Cuyter’
nei’t er him earst op oare sjenres talein hie.
Hy keas as ien fan de earsten fan syn generaasje
foar de ljochtere kleuren wyt en read.