Twa ruters ride rap foarop,
op alle pôlen ’t each,
en steane dan wer stil,
want leit de fijân yn it leach?

Gjin kop, dus komt de earm omheech
foar ’t leger achteroan,
gjin fijân is op til,
de wylde pôlen dogge ’t skoan.

Ynienen bliuwt de skimmel stean,
dus ûnrie op syn paad,
de ruter draait de kop
en sjocht beweging yn it skaad.

Twa ruters, kreas yn heareklean,
ferkenne ’t froulik fleis,
sy witte fan gjin stop…
it leger ûnderbrekt de reis.

* Józef Brandt (1841-1915)
wie in Poalske skilder, û.o. fan oarlochssênes

** Pál Szinyei Merse (1845-1920)