Op earme grûn

fan Philip Sadée*
fan George Hendrik Breitner**

De skiere kym as grins
fan ’t wyldlân, safier kin sy skeppe,
soks giet boppe harren tins,
sy moatte skreppe.

Sy libje wol op grûn
fan wat beskrept wurdt, ’t jout te iten:
jirpels yn de lette jûn
om troch te biten.

Sy bite troch de dei
en wa’t net siik wurdt, troch de jierren,
wolle hjir net wei,
’t bestean is hjirre.

Hjir is de muorre grins,
sy stjitte faak dêrtsjin de holle,
lege magen ha ien winsk:
wat sop ha wolle.

Yn ’t pantsje jirpelsop
fan earme grûn, net om te biten,
’t is mei trije happen op,
moarn gjin besite.

* Philip Sadée (1837-1904)
Skilderij ‘It meitsjen fan in jirpelfjild’

** George Hendrik Breitner (1857-1923)
Skilderij ‘Sop útpartsje’