Oer de ein

fan Oskar Kokoschka*

De Nazi’s ha my op ien ein,
de ein fan myn bestean yn kleur,
har tinken oer ekspresje
lit gjin romte foar wat oars,
sjoch hjir… ik bin noch net ferslein.

’k Bin troch barbaren op ien ein,
wat is te sjen oan myn gesicht,
de grime as ekspresje:
eachopslach en iepen noas…
dêrmei is noch net alles sein.

Foar my is dit noch net de ein,
ik fiel it as myn djoere plicht
te striden foar ekspresje
út ’e djipte fan de geast,
dy ha ik yn myn kleuren lein.

* Oskar Kokoschka (1886-1980)
Skilderij ‘Portret fan in ‘ûntaarde keunstner’’