Hy joech net samar in presintsje,
hoewol’t er al de namme hie
fan Sinteklaas,
wol lykas dy gau ta de die,
mei bûnt en kraach in hiele baas
en hoeden mei de sintsjes.

Gjin miter hied er op ‘e holle,
hy sierde him as wied er Rus
yn meters snie,
as keapman stie er yn de plus
omdat er gjin begrutsjen hie
mei marters, dêr tefolle.

Syn listke hie wat fan de winsken
dêr’t bern mei kamen foar it feest
fan Sinteklaas,
mar ’t gie oer ’t fel fan ’t brune beest,
want wa’t net rekke skeat, wie dwaas,
it bûnt hong om de minske.

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Nicolaes Ruts’