Nei slutingstiid

fan Jan Mandijn *

Hy hong al jierren oan de muorre,
de man dy’t by de rûne tafel siet,
de finger roppend yn de hichte:
‘It hat no lang genôch al duorre,
mar foar’t dit nei de bliksem giet,
warskôgje ’k foar de lêste kear!’

De lange tafel syn klandyzje
fermakke him earst ta de teannen út,
mar ’t feest rûn stadich oer de hichte;
de kannen binne net te hysjen
fan leechte, foar’t de baas dit slút,
krijt elkenien noch ien diskear.

Dus strykt de ien de oar oer ’t skouder
en aait de oar de ien oer ’t bleate fel
oant driften rize nei de hichte
rap by de treppen op, de souder
hat plak genôch, elk jout him del…
 de baas slút beide eagen… klear!

* Jan Mandijn (sirka 1500-1559)
Skilderij ‘Herberchsêne’