Maskerade

fan James Ensor*

As ’t libben fluch ferrint,
net troch de tiid, mar foar ’t gefoel,
dan sjocht men yn de spegel
dat de geast him net fersint.

De frou wol ’t sa net ha,
de holle fol mei teareboel,
mei ’t âlder wurden regel,
’t giet sa op it lêste ta.

De geast komt yn ferset,
foar ’t lêste stelt er him in doel:
maskearje al dy tearen,
’t is foar kreazens net te let.

Se komme foar it ljocht
yn kleur, fan waarm nei justjes koel,
sa komt sy foar de hearen,
maskerade is har nocht.

* James Ensor (1860-1949)
Skilderij ‘Alde frou mei maskers’