Lêste oardiel

fan Maksim Nikiforovitsj Vorobjov*

Hy wie al âld, mar net fersliten,
seach al iuwen op it wetter út,
dat stadich streamde tusken rotsen,
boarne foar syn toarst,
foaral yn hjitte riten.

Syn krún seach meastal út op wolken,
dy’t beskermen tsjin tefolle ljocht,
in hekel hie er ek oan twirren,
kreakjend seach er hoe’t
it wetter skomjend kolke.

Hy tanke ’t lot foar iuwen foardiel
dat it fierwei fan it neidiel wûn,
mar ’t needlot flitste seis jier letter:
bolderjend spriek út
de tonger ’t lêste oardiel.

* Maksim Nikiforovitsj Vorobjov (1787-1855)
Skilderij ‘Iik spjalte troch in bliksemflits’