Leech gefoel

fan Jozef Israëls*

Hy hat har krekt noch drinke litten
of wie ’t oars… al langer lyn?
Se dronk foar syn gefoel twa slokken,
mar it wetter stiet noch like heech,
it wie dus wol oars… by syn witten.

Se liet de hannen doe mar rêste
of wie ’t rêsten ek mar skyn,
de sliep om him gerêst te stellen,
want hy hie it troch har lijen dreech
en woe net witte fan it lêste.

Hy lit de hannen ek mar rêste,
liket foar de tastân blyn,
mar kin om syn gefoel wol flokke,
want fan binnen rint er stadich leech,
wit net wat is foar him it bêste.

* Jozef Israëls (1824-1911)
Skilderij ‘Allinnich’