De tsjinstfaam hat it skriuwen by har brocht
wylst sy mei ynmoed spile
’t herteliet, al ieuwenâld,
de keamer waard ynienen ljocht…
de faam moast apels skile.

‘Myn leave skattebout, wês no net kâld,
ik jou hjoed noch myn siele.’

Hy sloech in snaar oan fan har inerlik,
dy’t folop resonearre,
trillings nei har rjochterhân
dy’t wurden waarden, stik foar stik
har herteklop… tegearre!

‘Myn bêste jonge, brûk ek dyn ferstân,
dyn siele kin ‘k al fiele.’

* Johannes Vermeer (1632-1675)
Skilderij ‘De leafdesbrief’
Skilderij ‘Frou dy’t in brief skriuwt’