De ets fan Rembrandt wie it byld
dat joech de skilder ynspiraasje
foar syn kleuren fan de jûn
dy’t oerkaam leaflik myld
om’t hy bespile har mei graasje.

Sy siet dêr al de hiele jûn,
de hannen warber mei it spinnen
wylst it each de fierte socht
oant sy de keppel fûn
by wolkewol en reade sinne.

Hy rûn dy jûn de skiep bylâns
ferlegen mei syn lege hannen
mei it each op ’t lette ljocht
dêr’t lei syn kreaze kâns,
fergetten wiene oare plannen.

Sy seach him slûpen tichterby,
hy wie der, seach har bleate fuotten,
hie gjin each foar skiep of wol,
mar liet har sjen hoe’t hy
de fingers slûpe liet oer gatten.

* Jean Antoine Watteau (1684-1721)
skildere in dreamerige fantasywrâld,
mar wol basearre op ‘e realiteit.