Idoalen

fan Georg Grosz*
fan Max Slevogt**

Finzen yn de boeien fan de stêd,
krioelje lju de strjitten út
op wei nei har idoal,
dat wykt, draaft fierder fuort…
gjin útkomst yn de metropoal.

Fjoerread giet it folk yn flammen op,
de jiske is it lichte guod,
it hat wat wei fan moal.

Tusken kaken sit de linkerearm,
de tosken kringe troch de hûd;
natoer is har idoal,
sy leit der middenyn,
slop op ’e skouders fan har boal.

Grien wiuwt har it tichte oerwâld ta
op ’t ritme fan de waarme wyn…
oars as de metropoal.

* Georg Grosz (1893-1959)
Skilderij ‘Metropolis’

** Max Slevogt (1868-1932)
Skilderij ‘Tiger yn it oerwâld’