Hjir wie ik

fan Henri Ottevaere*

It kleed ferskilt mar
amper fan de hûd
en fan de feale snor,
dy’t net mear sprekt
fan ‘hjir bin ik’…
it is him sa wol goed.

De eagen sprekke
fan it hat goed west,
mar ’t is it no net mear,
der hat in brek
west… ‘hjir wie ik’…
wat bliuwt der oer as rest?

De rest sprekt him net
oan, it is al sein
wat hy eins sizze woe,
it is no krekt
as komt syn ik
meikoarten oan de ein.

* Henri Ottevaere (1870-1944)
Skilderij ‘De âlde man’