Frijút spylje

fan Francisco José de Goya*

Ik rin taastend troch it gea,
kin gjin hân foar eagen sjen,
twa maten ha ik by de hân:
in jonkje dat my fierder bringt
en ek noch myn gitaar,
ik sjoch har as myn eigen bern.

Bang bin ’k net foar it publyk,
want ik kin gjin minske sjen,
dus spylje ik foar ’t faderlân
yn memmetaal mei eigen stim,
ik reitsje oan de snaar
fan ’t hert en meitsje fan nei fan.

Hoeder bin ik yn dit gea,
fiel my sûnder minsken frij
mei ’t each op inkeld strúk en skiep,
dus spylje ik foar dit publyk,
al klinkt it falsk en raar,
sa tuskentroch op myn skalmei.

* Francisco José de Goya (1746-1828)
Skilderij ‘De bline gitaarspiler’
Skilderij ‘Hoeder dy’t op syn skalmei spilet’