Fjoer nei syn aard

fan ûnbekend*
fan William Turner**

No gappet er allinnich mar,
it meunster tusken see en lân
dat út ’e hjitte djipte wei
syn fjurrich aard it folk sjen lit…
wa’t tichtby wenne, hie gjin kar.

Hy wenne fier fan ’t meunster ôf,
hie nea syn driigjend gromjen heard,
syn fjoer ek net foar eagen hân,
hysels hie ek in fjurrich aard,
syn psyche reagearre gau.

Ferbylding brocht him tichterby,
hy heinde ’t driigjend gromjen op
en skôge de erupsje klear,
al hielendal nei eigen aard,
yn kleur kaam ’t oan syn each foarby.

Mar wa’t gjin kar hie, kaam net op
it doek, troch jiske waard it folk
bedobbe… William seach gjin kop.

* Foto ‘Krater fan de Vesuvius’

** William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Utbarsting fan de Vesuvius’