Fjochtsjende offisier

fan Frans van Mieris de Oude*

Hy wie net rekke troch it swurd,
mar joech wol oaren it befel
om krêftich oan te fallen,
dat de fijân waard ferslein…
dêrnei hie hy it heechste wurd.

Hy dronk syn glês wol twa kear leech
en focht ek foar de twadde kear
om net yn sliep te fallen,
wol hie hy syn wierheid sein,
it siet as offisier him heech.

Net dat hy kâns hie op ’e dea,
hoewol’t dy him de eare joech
om foar syn lân te fallen;
út ’e fierte waard wat sein,
mar doe befoelen him de lea.

* Frans van Mieris de Oude (1635-1681)
Skilderij ‘Sliepende offisier’