Fan gaos nei de top

fan Rembrandt*

De keunstner wie hiel wat fan doel
en loek it potlead oer ’t papier,
it bleau foarearst gaotysk, skier,
dêrûnder lei in tryst gefoel.

In kessen draacht de holle fan
in frou, fan alle soargen swier,
de hân is slop, it antlit skier,
dêrboppe sjocht in frjemde man.

De fierte lit in skier pear sjen,
sy wankelje troch it bestean,
it libben hat har inkeld bean
de nocht fan ’t lichem… trettjin bern.

En tichterby de âlderdom,
skerp oanset, want it is har tiid
sawat, miskien in swiere striid
foardat de dea ropt lûd fan kom!

It libben ropt de keunstner op
om oer te gean nei in gehiel,
want al dy lichems ha in siel,
syn eigen fiert him nei de top.

* Rembrandt (1606-1669)
Plaat mei ferskillende stúdzjes