Heit Tiid wie nei it lânskip flein
fan wille sille wy hjoed meitsje,
hat de fingers op ‘e snaren lein
en liet de willemakkers laitsje.

Sa dûnsen rykdom, earmoed, nocht
en wurk sân oeren yn de rûnte,
want it libben gie ek troch de bocht,
’t ferskaat siet boppe-al yn ’t bûnte.

En boppe ried de sinnegod,
de ring fan ivichheid yn hannen:
‘Lit jim gean, want rûn is ’t minskelot,
sjoch ek nei Janus yn twa stannen.’

Dêr stie syn byld fan kop tsjin kop,
sa koed er beide tiden fine,
mei de takomst hied er ’t measte op,
mar wol op grûn fan it ferline.

En op ‘e grûn beseagen bern
it minskelibben op har wize:
blaze, sjoch, de bûlen gean ferlern
en sân rint del, kin net wer rize.

* Nicolas Poussin (1594-1665),
skilder fan ûnder oare de klassiken,
makke dit allegoaryske skilderij
yn opdracht fan in kardinaal,
de lettere paus Clemens IX.
De putto’s boartsje mei
in bûltsjeblazer en in sânglês.