Diel fan it gehiel

fan Vasiliy Perov*

Syn peuken binne dôve,
de jiske rekke op ’e flier
en omkeard kaam de pet op tafel,
doe rûn de drank him troch de kiel.

Hy hat gjinien berôve,
wolnee, dat giet him fierste fier,
hy hat yn hûs in eigen tafel
en om de dei it waarme miel.

Soms hat er wat om hannen,
it libben is net foar de sier,
dan kin er wer in wike ite,
’t foarnaamste is lykwols de siel.

Hy hat gjin grutte plannen,
twa peuken op ’e flier, dêrnei
twa slokken, mar noch lang net ite,
’t foarnaamste krijt it grutste diel.

Syn langstmei is net dôve,
tsien fingers wize him de wei,
al is it by de eigen tafel,
hy fielt him diel fan it gehiel.

* Vasiliy Perov (1834-1882)
Skilderij ‘Iensume gitarist’