Dêr stean se op ‘e reade tegelflier,
dy’t smoarch wie, om te skellen,
altyd is se yn it spier,
de toffels kinne dat fertelle.

As tsjinstfaam makket sy de wente skjin,
se hearden har net kleien,
fûnen har foar ien te min,
mar sjoch, dêr hingje hjoed de kaaien.

Se die de doar yn ’t kier en seach temûk,
de flier hie moaie tegels,
op ‘e tafel lei in boek,
mar ’t sneupen wie tsjin alle regels.

Dochs lies se flechtich mei de wangen read
oer twa dy’t stean te frijen.
Is oan tútsjen wat ferkeard?
It kin by har al moannen lije.

Ynienen stiet se as in stôk sa stiif,
se heart ien, rappe stappen,
trillet oer har hiele liif…
it is har frijer mei syn grappen.

Dêr stean se foar de glêde tegelflier,
se binne net te tellen.
Is sy oars no yn it spier?
De toffels kinne dat fertelle.

* Samuel van Hoogstraten (1627-1678)
wie behalve skilder fan portretten
en ynterieurs ek dichter en skriuwer.