It woe net, alles wie te wiet,
sa moast er it net ha
mei mar en wolken,
’t like dat de ferve glied,
dat slingerje mar ta.

It jongste wie derôf, mar âld?
’t Woe net mear streekje
hjoed, want bûten wie it kâld.

Hy moast derút, it sniedún op,
en fierder noch, omheech,
mar nei de wolken?
Ynspiraasje, gleone kop,
as skilder wied er steech.

Sa rûn de ljedder nei it dak
en mei wat streken
kriich de keunstner syn gerak.

* Akseli Gallen-Kallela (1865-1931)
Skilderij ‘Wolken boppe de mar’
Skilderij ‘Kalela yn de winter’
Yn dit hûs yn de wyldernis
hie de skilder syn atelier.