Bûge

fan Jean-François Millet*
fan Paula Modersohn-Becker**

Wylst rike boeren folop rispje,
bûge froulju nei de keale grûn,
de hân útstutsen nei wat
oerbleaun is, har wurk oant yn de jûn.

De dei is lang, it moat hjoed barre,
oars ha oaren al wat oerbleau fûn,
wat har perfoarst net barre
mei, sy libje fan de rike grûn…

… oant sy net langer bûge kinne,
inkeld noch de holle foar har God,
om’t sy oant no ta sparre
binne, wol tefreden mei har lot.

De fingers hoecht de frou net mear te
bûgen, inkeld foar de fingerhoed,
de blom dy’t sy hjoed plôke
hat foar ’t earmhûs, dat befalt har goed.

* Jean-François Millet (1814-1875)
Skilderij ‘Froulju dy’t ieren sykje’

** Paula Modersohn-Becker (1876-1907)
Skilderij ‘Alde frou út it earmhûs)