Brutsen eigenbelang

fan Gustave Courbet*

It libben op en tusken rotsen
wie sa hurd as stien en stiel,
gjin grûn om op te rispjen,
de ienling kriich in skeamel diel.

Sa wie it libben al lang brutsen,
want de ienling wie as stien
sa hurd om net te fielen
wat wie ’t belang foar elkenien…

… oant ien begûn de rots te brekken
fan it eigen lyts belang,
’t houwiel wie om te hakjen,
de earste klap klonk oeren lang.

Doe kaam de twadde mei in hammer,
wylst er op ien knibbel lei,
koe hy noch lytser brekke,
it waarden stiennen foar de wei…

… nei elkenien yn de omjouwing,
want se joegen om elkoar
en oan elkoar in hammer,
dêr wie ’t in hechte mienskip foar.

* Gustave Courbet (1819-1877)
Skilderij ‘De stienbrekkers’