Hy hat it each oer beide glide litten,
harren fêstlein op it doek,
se bleauwen by him,
’t wie net syn gebrûk,
mar wa’t de bêste takomst hie,
wa soe dêr net mei sitte?

It sike jonkje hat it amper witten
dat er sketste op papier,
hy bleau koart by him,
fernaam it swit yn ’t hier,
de spanning fan hoe’t mem it die,
se koe net rêstich sitte.

Se neamden him in feilingjonge, sûnder
âlden waard sa’nien ferkocht
en bleau lang by him
dy’t stie yn ’t eignersrjocht;
hy leaude net yn goede rie,
allinnich yn in wûnder.

* Akseli Gallen-Kallela (1865-1931)
Skilderij ‘Mem mei siik bern’
Skilderij ‘Feilingjonge’