’t Wie bard, se diene harren plicht
op dizze swiere oarlochsdei
en kearden harren om,
op wei nei de kazerne,
doarren sloegen ticht,
gjin gjalp marsjearre mei,
in steechje hold him stom,
want dêr wie ientsje berne.

De sinne hie dy dei wol skynd,
as tsjûge fan it streamend bloed
waard hy beskamsum read
om daliks wei te wurden,
mar wa’t siket, fynt
it plak dat eaget goed:
hy seach de nije leat,
ûntkommen oan de swurden.

Hy ljochte alle muorren ôf
en waard de wachters doe gewaar,
de akster, ko en hin
as tsjûgen fan de berte;
’t berntsje wie te gau,
lei neaken foar ’t gefaar,
mar klaaid mei libbenssin,
troch dieren waam omsletten.

* August Allebé (1838-1927)
skildere benammen sjenrestikken,
wie ek heechlearaar en letter
direkteur fan de Amsterdamske
Ryksakademy.