Zwijgende populieren

van Vincent van Gogh*

Het was geen vraag waarheen
hun stap de vrouwen bracht:
hetzelfde rondje om de kerk
bij ’t vallen van de avond,
daarna bracht de één de ander thuis:
‘Ik wens je weer een goede nacht.’

Het oog bleef op het pad,
sloeg op de stenen acht,
zodat de voet bleef aan het werk,
geen stap werd onderbroken,
daarna bracht de ander één naar huis:
‘Ik wens je weer een goede nacht.’

De mond ging onderweg
voortdurend op en neer,
geen oog dat hemelwaarts bewoog,
zodat de populieren
onbewogen zwegen over thuis,
ze keken op de kwebbels neer.

* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Rij populieren’