detail

De muren rijzen nog wel op,
maar op de achtergrond;
zij daalden haastig van de top,
want buiten adem is gezond.

Bekomen van de vlugge tred,
zijn zij weer onderdak
voordat de zon ’t gezicht bezet…
de huid is uitermate zwak.

Het uitzicht streelt het open oog
voor wat blijft anders dicht,
de blik gaat uit naar ver en hoog
en weer terug omdat hij zwicht.

Want op de loopbrug staan de twee
met ogen eerst gericht
op muren, draaiend naar de zee,
en daarna naar het groepsgezicht.

Ontmand en zwart, maar toch met macht,
de sterkte van een muur
in samenwerking met de wacht…
een wenk, voorbij is nu het uur.

* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘De harem in de kiosk’