Zwart-witte jacht

van Winslow Homer*

Laag vloog hij overzee en kust,
het laagst ver achter de formatie,
want de kou drong door zijn veren heen;
toen de vleugelslag vertraagde,
voelde hij zich moederziel alleen.

Hij raakte hevig verontrust
van iets wat klonk en hem ook raakte
door zijn veren heen, traag vloog hij door,
maar niet verder dan zijn vleugels
droegen, achter bleef alleen zijn spoor.

De mens die puur uit jagerslust
hem had gedood, zag hoe verlaten
hij daar in zijn geestvervoering stond
tussen zee en kust, hoog schuimend
water, zwart-wit oogde plots de grond.

* Winslow Homer (1836-1910)
Schilderij ‘Winterkust’