Smid Ilmarinen, pas getrouwd
met Louhi’s dochter, wonderschoon,
door toedoen van de sampo,
wonderlijk geschenk dat voorspoed bracht,
hij ging naar ’t land vanouds vertrouwd.

De welvaart die hij overbracht,
riep op gevoelens van gemis:
wanneer komt hier de sampo?
Väinämöinen riep zijn mannen op:
‘Wie stuit op rooftocht onze kracht?’

Dus ging het volk met overmacht
aan boord, gewapend voor de strijd
om Ilmarinens sampo,
maar hun schip werd door een snoek gestuit,
een reuzenvis, te zwaar als vracht.

’t Was Väinämöinen toevertrouwd
de snoek te kelen op de rots;
vergeten was de sampo
voor die dag, want vissoep was de trots
van ’t volk, hun voorspoed met wat zout.

* Schilderij ‘De grote snoek’
(1909 – 130 x 123 cm.)