Ik doe het in mijn blote bast,
zoals ik was op mijn geboortegrond
met vrije voeten, vrije handen
tot de slavenhouder voor mij stond,
toen kwam ik aan een ketting vast.

De handigheid heeft mij bevrijd,
zodat ik nu geen voetveeg ben, maar voor
mijn baas het scheermes kan hanteren;
werkend aan Egyptenaar en Moor
word ik geprezen voor mijn vlijt.

Ik doe het niet, toch kan het wel
met vrije vingers over kin naar keel,
de situatie ligt voor handen,
maar een slaaf laat liever huiden heel,
mijn jonge klant heeft vliesdun vel.

* Léon Bonnat (1833-1922)
Schilderij ‘De zwarte barbier van Suez’