Vergezicht

november 5, 2016

van René Zwaga*

De golven kwamen op hem af,
door stormen opgezweept
tot hoogten niet te keren,
hij zag zijn leven in de greep
van kist en graf.

Maar toen hij opgaf, stond zij daar
als baken in ’t geweld
om golven te bezweren
en langzaam steeg hij uit zijn hel,
alleen door haar.

Nu zit zij daar in ’t blauwe licht,
terwijl de cirkels al
maar wijder worden, keren
de baren voor de vrije val…
nu vergezicht.

* Schilderij ‘Circles ever widening’

Recente berichten