Vast omlijnd

van Lourens Alma-Tadema*

De stammen staan nog overeind,
zoals het in Pompeji hoort,
en hogerop pilaren;
geen geraas dat door de stilte boort,
de zee is nog omlijnd.

Het marmer laat de aders zien,
maar ’t bloed stroomt eigenaardig voort,
herkenbaar aan gebaren;
stilstand is nog niet zoals het hoort,
bedreigend bovendien.

Hij zit te wachten op een sein,
dat slaafs hem in beweging brengt
om ’t zonlicht te bedaren
met de parasol die schaduw schenkt,
bescherming moet er zijn.

Men houdt de welstand overeind
en zit niet over neergang in,
geen denken aan gevaren,
want Pompeji leeft nog met gewin,
de bank is vast omlijnd.

* Lourens Alma-Tadema
Schilderij ‘Een exedra’