Zij is in goud geklonken,
was eeuwenlang al een icoon,
aanbeden door miljoenen,
zuiver maar ook vals van toon
voor wie naar ’t hemelleven lonkten.

Toch klonken ook protesten
uit kelen in de kale hoek,
de door het bloed verzoenden,
zich beperkend tot het boek,
de aardse wijzen uit het westen.

Vijf jaar heeft zij gegeven,
ultieme tijd voor het project
om uit de ban te breken
van het kapitaal, gedekt
door velen die behoeftig leven.

Dan breekt zijzelf de banden,
vernielt het goud om de icoon,
aanbeden door miljoenen,
die nu zien: zij is gewoon
de moeder van doorboorde handen.

* Schilderij ‘Zero’