Op de hoogte raken

van Caspar David Friedrich*

Een tweetal steekt er bovenuit:
de harde rots en scherpe wolk;
ze wijzen naar een hoger plan,
verwijzing met een bijgeluid.

Hij klom totdat het niet meer kon,
met speer en aan zijn riem de dolk;
geen dier dat hij daar tegenkwam,
terwijl hij toch aan hoogte won.

Daar staat hij op de scherpe rots,
verwacht de voortgang door het zicht
op golven, horizon en wolk,
die even scherp is als zijn trots.

Hij steekt zijn speer nu ver vooruit
als overbrugging van het licht
dat ligt te blinken; voor de maan
applaudisseert de deining luid.

Zijn scherpe trots houdt niet lang stand,
’t applaus is niet bestemd voor hem,
als bijgeluid klinkt: hier vandaan,
de speer verwijst naar ’t lage land.

* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘Op de rots’