Oorlogsgraan

van Camille Pissarro*

Zo stel ik me de wereld voor
van Frankrijk in de zomer:
tussen schoof en gras een pad,
dat verder loopt door ’t rijpe graan,
ik loop er tussen door.

Men gaat niet door de velden heen,
dat stelt een goed geweten
met het oog op ‘ieder wat’,
genoeg voor een verdiend bestaan,
wie steelt stelt ‘ik alleen’.

Zo stelde ik me ’t landschap voor
van zomers Oekraïne,
dat genoeg voor ieder had,
de wereld voedde met zijn graan,
voortdurend liep het door.

Nu loopt de oorlog er doorheen,
geen spoor van een geweten
dat zich houdt aan ’t juiste pad
van laat het graan voor ieder staan,
maar ’t schot klinkt als voorheen.

* Camille Pissarro (1830-1903)
Schilderij ‘Zomer’