Onschuldig poseren

van Vincent van Gogh*

Juist was ze aangesproken,
wel op afstand, zonder meer,
door iemend met papier en potlood,
’t kwam op haar staande houding neer.

Ze had de herfst geroken
van de bomen, nog niet kaal,
en wilde bonte kleuren rapen,
geschikt voor meer dan één verhaal.

Zelf was ze schilderachtig,
’t waren woorden van mijnheer,
die schetste onder dubbel zwijgen,
’t kwam op voortdurend stilstaan neer.

Opnieuw werd er gesproken,
weer op afstand, met gebaar:
‘Bedankt!’ Ze ging weer kleuren rapen,
zijn potlood wees niet op gevaar.

* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Meisje staande onder bomen’