Het was in het seizoen van kleuren,
lokkend naar de overkant,
diep heimwee naar het verre land,
want daar zou het gebeuren.

Zij stonden bij het spiegelwater,
Nostalgie met kleine broer,
geen schipper wendde daar het roer
die dag, zij zei: ”t Wordt later.’

Toen zochten zij hun eigen wegen
tussen kleuren van het bos,
zij braken dode takken los,
plots kwamen zij hem tegen.

De ridder hoorde hun verlangen,
bood toen aan de overtocht,
omdat hij zelf de verte zocht,
zou men twee vogels vangen.

Het paard kon wel drie zoekers dragen,
want het voelde nostalgie,
het spel en avontuur, die drie,
genoeg voor alle dagen.

Vier meisjes vonden honderd kleuren:
welkom aan de overkant,
dus vul nostalgisch hand en mand
en laat je broertje spelen.

* John Everett Millais (1829-1896)
ging op zijn elfde als jong talent
naar de Royal Academy.
Als kunstenaar en vanwege
zijn sociale positie was hij succesvol.