Ontkomen uit de chaos,
hakkend tot hij boven was,
ontdaan van al zijn kleren,
zit hij eenzaam op de rots,
te hard voor zelfs dor gras.

Hij kan noch staan noch keren,
want zijn evenwicht vloog weg;
de ziel in beide handen
is ontdaan, zijn laatste trots
komt op een wolk terecht.

De trilling uit de diepte
heeft haar aan het licht gebracht;
de ziel, in beide armen,
danst met haar als wonder gods
in deze zomernacht.

* Schilderij ‘My soul’
** Schilderij ‘Midsummer night’