Hij is in brons gegoten,
glimt, maar glimlacht niet,
alsof hij al de toekomst ziet,
waarin voortdurend wordt geschoten.

Hij woonde in het zuiden,
was een man van stand,
zag naar zaken met verstand,
kon die van alle kanten duiden.

De streek in ’t verre noorden
zag hij in ’t verschiet
als oorzaak van geweld; een lied
van negers dat in tranen smoorde.

Zijn blik zag landgenoten
in een fel gevecht,
dat schoot in flarden wat was recht,
zo werd veel eigen bloed vergoten.

Zijn ogen staan naar binnen,
slaan nog eenmaal acht
op ’t lijden van het nageslacht;
in brons gegoten zijn zijn zinnen.

* Charles Cordier (1827-1905)
Bronzen beeld ‘Neger uit Soedan’