Liggen op de oogst

van Vincent van Gogh*

Kon ik maar liggen op mijn oogst,
de benen recht, de armen krom,
mijn handen boven ’t hoofd,
dan zou ik slapend reiken
naar wat doorgaat voor het hoogst.

De sikkel sloegen zij in ’t graan,
dat neerging, samen halm en aar,
van hoger groei beroofd,
men stond ervan te kijken
dat het rap was doorgegaan.

Verdiend was dus de middagrust,
hij ruggelings gestrekt naast haar,
al snel geheel verdoofd,
zij kon hem niet bereiken,
wilde dat zij was gekust.

Kon ik maar liggen op mijn oogst,
verdiend had ik een grote som,
zoals mij was beloofd;
’k zou horen bij de rijken…
kan dat doorgaan voor het hoogst?

* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Rustende boer en boerin’