’t Mocht geen verbanning heten,
daarvoor was haar stap te vrij
toen zij de poort passeerde
van het is voorgoed voorbij,
zij wist het, zou het liefst vergeten.

Geen leven zonder wegen
verder dan de horizon,
die niemands stappen keerde;
lang scheen op haar pad de zon,
zij wist het, wolken brengen regen.

’t Mocht diep verlangen heten
dat haar voerde naar de top,
de poort die zij begeerde
door te gaan, maar ’t ging niet op,
zij wist, haar reis was niet te meten.

* Schilderij ‘Nostalgia’