Millennia is zij eraan gewend:
het stralend branden van de zon,
het kille stralen van de nacht,
het razend schuren van de wind…
gezandstraald werden huid en vacht
en bovendien zag zij Napoleon.

Bij duizend is zij van de tel geraakt,
voorbij kwam menig karavaan
van ezel, schaap, mens op kameel,
maar tellen was toch niet haar taak,
vermaken werd haar nooit te veel,
de Franse keizer sprak zij lachend aan.

Maar medelijden heeft zij nooit gekend:
millennia en zestig jaar,
in leeftijd toch een groot verschil?
Gezandstraald zij, maar zie die vent
loopt blind totdat de wind valt stil,
geef haar dan maar een keizerlijk gebaar.

* Ludwig Hans Fischer (1848-1915)
Schilderij ‘Bedoeïenen in een zandstorm’

**Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Bonaparte voor de sfinx’